Heilag morgon

Eg er oppe og utsove 

til då sola strekk seg

over kronane av lauv

i nordaust. 

Den dag som for 

vart ein god dag. 

Her kjem det ein ny ein.

Eg et egg og bacon, 

og drikk søta kaffi med melk i. 

Så opnar eg 

vindauget i storstova

og stekk nasen ut.

Ei kort stund 

har eg mi tid
med Herren, eller nokon,

og er til under alle himlane.

Morgonen angar av under; 

ein heilag
vanleg onsdag
tek no til.

Lita vise til stor dag

De e heilt besætt ka tia går.
No fylle gut'n fan mæ seksti år,-
mens hainn stadig driv å reinne
som en ganske snedig einne;
omtrent som vi skulla træft'n her i går.-

Men gårsdagan og åran har blitt mang.
Den tid som kommer e itj lenger like lang
som den var her før i tia,-
dengang alt kunn årnes sia.
No e dagan kort og timeplanan trang.

Å hold i hop ein gjeng som ofte slåss
i ord og fliring over alvorsprat og jåss,
e jubilantens store gave;
hainn koinn godt ha vorte pave.
Men hainn passe sekkert likar her hos oss.

De' e sainnt det som vi ment at vi forsto.
Det e nok ennå sånn at livet, de e no.
Dæm sei at også gammelkaillan
kainn kjenn skrangel i fra baillan.
Så sånn sett kainn du ta det heilt med ro.

Vise menn i livets beste år
ska vit å kjenn på alle dagan som dem får.
For kvær ein som passere
vente ennå mange flere.
Hipphurra for dæ! Og nye seksti år.-