dråpe i havet

vær no noko om du må
då vær skipper og poet i
sundet av æva; på
stranda mot inkja
meir viss enn visse
om daude
sann sanning
ikkje er

ved Vik i Helgeland

angar av frau og fjære
dei gröna ängarna blå
ørretsprett sprett
på våg, krøttera rautar; og
høge står himlane
av inkja
og æva
kjærleiken er

Helgeland blå

song av hav ein blues i moll
opnar opp eit heilagt land
skar ost til skiva
av systrer og horn og hattar
seglar ein spegel
av æve
og inkje i
raud kjærleik

Simavikdråpa

vind tek tak i Simavik
av sørvest regn og peising
havet hutrar
rev og rådyr
driv över ängar
lunt brenn logen i
omnen og eldar
i bringa og

i Måneset

storstille natt i Måneset
båt og båtkar bur berre
to i hamna
hegra sto ei stund og
flaug fluks no
kjærleiken
hekkar her
og vinden